Καλωσήρθατε σε ένα ακόμη "Το Κατς Είναι Σικ...Ε;"! Κοιτώντας στον καθρέφτη βλέπω πως ακόμα είμαι ο WrestleManiac και σε αυτή εδώ την έκδοση της στήλης μας θα ασχοληθώ με το Extreme Rules PLE. Σας έγραψα και στο άρθρο με τα αποτελέσματα πως θα σχολιάσω τα τεκταινόμενα από εδώ και αυτό σκοπεύω να κάνω. Δε θα ασχοληθώ να περιγράψω τι έγινε, αλλά το πως ένιωσα εγώ βλέποντας αυτό το σόου.
Το WWE σίγουρα μου χάρισε ένα μιξ συναισθημάτων που άλλαζαν και ανεβοκατέβαιναν διαρκώς λες και βρισκόμουν πάνω σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ. Πάντως στο τέλος με αποζημίωσε και σίγουρα έκλεισα την τηλεόραση ευχαριστημένος και αρκετά ενθουσιασμένος. Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά.
Ανοίγει το σόου με το Donnybrook Match. Πρώτος ενθουσιασμός όταν κατά την είσοδο του Sheamus και της παρέας του το σήμα διακόπτεται και πέφτει το ίδιο βίντεο/στοιχείο για τον White Rabbit που είχαμε δει την Παρασκευή στο SmackDown. Λέω μέσα μου "Λες; Από τώρα;". Όμως όχι. Το WWE μας έφτυσε κι εμείς κολλήσαμε... στις οθόνες μας. Περιμένοντας. Μην ξεφεύγουμε από τον αγώνα όμως. Θα δώσω πολύ λίγα εύσημα για τη χρήση των props που θύμιζαν μια Ιρλανδική παμπ. Πολύ λίγα γιατί δε χρησιμοποιήθηκαν όσο θα περίμενα. Θα ήθελα να δω κάποιον να φοράει καπέλο ένα βαρέλι σε αντίπαλο ή να τον περνάει μέσα από τη μπάρα. Οι αγωνιζόμενοι πάντως με το ξύλο και το θέαμα που μου προσέφεραν μου άφησαν μια ωραία γεύση με ένα μικρό "αλλά"... Αυτό το "αλλά" ήταν τελικά η λέξη κλειδί για όλο το PLE. Ναι μεν... "αλλά".
Ο δεύτερος αγώνας ήταν το υπέρτατο βάσανο! ΕΥΤΥΧΩΣ που τον έβαλαν νωρίς στην κάρτα για να φύγει και να μην ξαναγυρίσει! Extreme Rules Match σου λέει. Η Liv Morgan ορκιζόταν πως είναι πια extreme και πως ανακάλυψε πως όσο περισσότερο πόνο λαμβάνει, τόσο περισσότερο πόνο ζητάει. Μάλλον αναφερόταν σε αυτά που κάνει στο κρεβάτι της με τον Bo Dallas (αν είναι ακόμα μαζί...) γιατί εγώ αυτό που είδα ήταν μια Rousey να κάνει spanking με ένα ρόπαλο στα οπίσθια της Liv κι εκείνη να τινάζεται δείχνοντας πως της αρέσει. Αν εξελισσόταν διαφορετικά αυτό το σκηνικό θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για προκαταρκτικά πριν από ερωτική πράξη (Αφού το Κατς Είναι Σικ, κι εγώ πρέπει να μιλάω Σικ...Ε;). Προφανώς της αρέσει το gagging γιατί όταν η Ronda της "έκοβε τον αέρα" ώστε να λιποθυμήσει, εκείνη χαμογελούσε. Και προφανώς πέρασε καλά γιατί το χαμόγελο έμεινε και αφού έχασε τη ζώνη. Βαρέθηκα τη ζωή μου ειλικρινά σε αυτό το ματς. Και το έχασα και στο στοίχημα...
Πάμε στο Strap Match. Kinky επιλογή για όνομα stipulation. Όχι και τόσο kinky η εξέλιξη του βέβαια. Ναι μεν ο Kross είπε να πάνε μια βόλτα με το σκυλάκι του (επειδή ήταν δεμένος) τον McIntyre σε όλη την αρένα, "αλλά" δεν έκανε και τίποτα. Δεν ξέρω αλλά μάλλον είχα και έχω μεγάλες προσδοκίες από κάποιους. Θαυμάζω τη φυσική κατάσταση του Drew και θεωρώ πως μπορεί κυριολεκτικά να ισοπεδώσει τους πάντες, αλλά έχει καταντήσει ο Αλέκος Τζανετάκος του WWE. Το παιδί της φάπας. Μωρέ καλά κάνει και ακολουθεί αυτά που του λένε. Απλά λέω πως θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσουν πολύ καλύτερα σαν τοπ babyface και Πρωταθλητή. Και μην ξεχάσω να δώσω τα εύσημα σε όποιον σκέφτηκε το σπρέι πιπεριού. Σου λέει, "Τι πιο σίγουρο από το να έχουμε ακόμη μια αποτυχημένη μπάλα φωτιάς; Εύρηκα! Το σπρέι πιπεριού!" Πανέξυπνος ο άνθρωπος που του ήρθε αυτή η ιδέα... Ακόμα κι αν είσαι εσύ Triple H!
Επόμενος αγώνας ήταν το γυναικείο Ladder Match. Μη με παρεξηγείτε. Έχω διάθεση για κράξιμο γενικά. Η Bayley γιατί παλεύει αφού ακόμα δεν είναι έτοιμη; Το βλέπουν όλοι πως δεν τραβάει μάνα μου! Ούτε η Belair δε μπορεί να την τραβήξει. Εγώ βλέπω πως κατάφερε να καταστρέψει ακόμα και τη Bianca και να την κάνει να φανεί άχρηστη, ενώ ξέρουμε την πραγματική αξία της. Και μου φαίνεται πως κανένα ματς της Bayley δεν έχει δουλευτεί από πριν ώστε να γίνουν σωστά τα spots με αποτέλεσμα αυτό που βγαίνει στην οθόνη να είναι κάτι άθλιο. Ελπίζω και εύχομαι αυτό να ήταν το τέλος της κόντρας με την Belair και να κάτσει λίγο στην άκρη ως μάνατζερ των Damage CTRL μέχρι να είναι 100% έτοιμη να γυρίσει μέσα στο ρινγκ.
Παρόλο που γκρινιάζω, είχαν περάσει 2 ώρες και κάτι χωρίς να το καταλάβω. Και δεν είχα σκοπό να πω I QUIT στο PLE! Όπως δεν έχει πει ποτέ του ο Finn Balor. Δεν ξέρω γιατί όλοι σχολιάζουν αρνητικά τη μάσκα που φόρεσε κατά την είσοδο του. Μήνυμα δεν έστελνε αλλά εγώ τη βρήκα μια ενδιαφέρουσα προσθήκη. Και αυτό που με ενθουσίασε ήταν η μουσική εισόδου του. Μακάρι να κρατήσει αυτό ρεμίξ και μετά την Judgment Day. Και τι δε θα έδινα, επίσης, για να δω έναν Judgment Day Demon... Ο αγώνας πάντως είχε ένα άρωμα από το WWE των '00s. Οι Judgment Day μου έμοιαζαν με τους νέους nWo (μην κράζετε αμέσως!) που κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι ένα ολοκληρωμένο και ισορροπημένο γκρουπ που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα ενός αγώνα οποιαδήποτε στιγμή. Και αυτό έκαναν. Η ιστορία που ειπώθηκε ήταν μια ωραία κλασική ιστορία του WWE και εμένα προσωπικά δε με χάλασε καθόλου. Χωρίς να είναι τρελά extreme σαν αγώνας, μπορώ να πω πως ήταν ο δεύτερος καλύτερος της βραδιάς μετά το Donnybrook Match. Περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί. Έχουμε Σαουδική Αραβία και ένα extreme stipulation εκεί θα το ήθελα πάρα πολύ!
Και κλείνει η βραδιά (ή έτσι νομίζαμε) με το Fight Pit. Ο Rollins είναι φάσιο άικο (fashion icon για να μη με βρίζετε) και το απέδειξε και πάλι κάνοντας cosplay μιμούμενος τον Rob Van Dam. Ο αγώνας εμένα προσωπικά δε με ενθουσίασε γιατί και πάλι περίμενα το κάτι παραπάνω. Το κάτι πιο extreme από το extreme. Ο Cormier δεν το έζησε και πολύ και έτσι εγώ το εξέλαβα ως κάτι χλιαρό το όλο σκηνικό του Fight Pit. Πιο πολύ είχα ευχαριστηθεί τον αντίστοιχο αγώνα στο NXT μεταξύ Tommaso Ciampa και Timothy Thatcher.
Ο αγώνας τελειώνει και συνειδητοποιώ πως και το PLE τελειώνει γιατί βλέπουμε και το αντίστοιχο εικονίδιο μετα τα credits στην κάτω δεξιά μεριά της οθόνης μας. Μα... White Rabbit; Που; Πότε; Όχι τελικά;
Όοοοχι όμως. Δεν τελειώσαμε. Ο Θείος H ξέρει τι κάνει. Ξέρει να φροντίζει το κοινό του. Σου σβήνει τα φώτα. Σου βάζει τον Bray Wyatt να τραγουδάει "He has the whole world in his hands" με φωνή που είσαι και δεν είσαι σίγουρος αν είναι αυτός. Σου πετάει σε κάθε γωνιά από έναν κομπάρσο ντυμένο ως χαρακτήρα του Firefly Funhouse. Ο WrestleManiac ελπίζει να δει τον Fiend. Σου πετάει και τον Fiend ως κομπάρσο. Λες "Τι γίνεται τώρα δηλαδή;". Σου δείχνει ένα βίντεο όπου το Firefly Funhouse είναι γεμάτο αράχνες και σκόνες. Εγώ το εκλαμβάνω ως το τέλος αυτού του act του Bray. Εμφανίζεται μια φιγούρα στην οθόνη που φοράει μια μάσκα που μου θυμίζει τον Grabber από την ταινία του 2021 The Black Phone (που αρχικά αντί για Grabber ονομαζόταν Fiend...τυχαίο;). Who killed the world?
Μια πόρτα εμφανίζεται και από μέσα της βγαίνει αυτή φιγούρα με τη μάσκα. Ο White Rabbit... αν τελικά ονομαστεί έτσι. Είμαστε σίγουροι πια. Αλλά όλα τα έχουμε δει από το WWE οπότε περιμένουμε με αγωνία. Η μάσκα βγαίνει και ΝΑΙ! Ο Bray Wyatt είναι και πάλι εδώ. Και μας το λέει πριν σβήσει το φανάρι του. "I'm here"! Το μεγαλύτερο δώρο του Θείου H προς το WWE Universe είναι ο Bray Wyatt! Σε ευχαριστώ Hunter! Άξιζε η αναμονή. Και τώρα περιμένω όσο τίποτα άλλο να γνωρίσω τη νέα περσόνα του πιό περίεργα χαρισματικού Superstar στην ιστορία του WWE!
Σας ευχαριστώ όσους διαβάσατε και διαβάζετε τη στήλη αυτή. Μέσα από εδώ νιώθω πως έχω μια πιο προσωπική επαφή με τον καθένα σας ξεχωριστά. Για οτιδήποτε θέλετε μπορούμε να επικοινωνούμε από τα social media είτε να μου στέλνετε email στη διεύθυνση thewrestlemaniac.info@gmail.com.
Είμαι ο WrestleManiac και ποτέ να μην ξεχνάτε πως... "Το Κατς Είναι Σικ...Ε;"
